1. Charakterystyczne cechy sfinksa
    1. brak sierści
    2. dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie,-uszach, ogonie (u samców na jądrach)
    3. uszy duże, odstające
    4. skośne oczy (w kształcie cytryny)
    5. głowa smukła, podłużna
    6. nos i kości policzkowe mocno zarysowane
    7. dobrze zbudowane ciało, szeroka klatka piersiowa
    8. ma długie łapy i ogon
    1. Budowa
      1. Głowa jest średniej wielkości, o kształcie spłaszczonego klina z harmonijnymi zaokrągleniami (kształt przypomina cytrynę). Nos jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady. Oczy duże i szeroko rozwarte są ustawione lekko skośnie i w dużej odległości od siebie. Powinny być zielone lub brązowe jak orzechy laskowe. Uszy są duże i sterczące, szerokie u nasady. Powinny być osadzone nie za wysoko i nie za nisko, raczej nieowłosione, zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej.
      2. Skóra sfinksów jest w dotyku ciepła, w niektórych miejscach, takich jak okolice barków, stawów tylnych kończyn oraz szyi i głowy, wyraźnie pofałdowana. Im więcej sfinks ma fałd na skórze, tym cenniejszy jest dla hodowli. Szczątki futra na końcu ogona lub na brzuchu są dopuszczalne. Większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki. Przypomina w dotyku zamsz. Na pyszczku, uszach, stopach, ogonie i grzbiecie pojawia się delikatny meszek.
      SFINKS